Η εμφάνιση υγρασίας με τη μορφή κίτρινων κηλίδων κάτω από το σοβά στο ταβάνι και τους τοίχους του τελευταίου ορόφου είναι συχνό φαινόμενο. Ας δούμε ποια είναι τα διαθέσιμα συστήματα μόνωσης & στεγάνωσης μιας ταράτσας.
Αναλυτικότερα:
Τα προβλήματα αυτά οφείλονται στην ελλειπή στεγανοποίηση της ταράτσας με αποτέλεσμα να φουσκώνει ο σοβάς και να πέφτει ένα μέρος του αν αφήσουμε την υγρασία χωρίς να επέμβουμε. Σήμερα οι τρόποι αντιμετώπισης είναι με:
Μόνωση ταράτσας με επαλειφόμενα υλικά
Ο πιο απλός τρόπος στεγανοποίησης της ταράτσας είναι με επαλειφόμενα υλικά. Ανάλογα με την σύστασή τους διακρίνονται σε ακρυλικά, ελαστομερή ή πολυουρεθάνικα. Οι τιμές των υλικών αυτών ποικίλουν τόσο ανάλογα με τη σύστασή τους όσο και με την εταιρεία παραγωγής τους.
Μερικά από αυτά μπορούν να εφαρμοστούν από ιδιώτες, άλλα όμως απαιτούν προετοιμασία (ειδικά primers)και τεχνικές και εφαρμόζονται από εξειδικευμένα συνεργεία. Σε κάθε περίπτωση, καλό είναι τα υλικά αυτά να εφαρμόζονται σύμφωνα με τις υποδείξεις της εταιρείας παραγωγής. Αυτές είναι συνήθως εφαρμογή σε δυο στρώσεις (χέρια) σε διαφορετικές ημέρες κάθετα το ένα στο άλλο και με προσοχή κυρίως στα ευαίσθητα σημεία μιας επιφάνειας όπως εξαεριστικά, πόδια ηλιακού και κεραίες.
Μειονέκτημα είναι ότι τα υλικά έχουν μειωμένο χρόνο ζωής αφού κατά προσέγγιση χρειάζονται ανανέωση κάθε 3-4 χρόνια, καθώς επίσης πως δεν μπορούν να στεγανοποιήσουν επιφάνειες με έντονη διαστολή-συστολή όπως ελλενίτ, λαμαρίνες και αρμούς.
Μόνωση ταράτσας με ασφαλτόπανο
Ο δεύτερος τρόπος στεγάνωσης είναι με ασφαλτόπανο. Υπάρχουν διαφόρων κατηγοριών ασφαλτόπανο με αλουμίνιο ή με ψηφίδα που κατηγοριοποιούνται και τιμολογούνται βάσει του βάρους και του πάχους τους.
Οι ραφές που δημιουργούνται κατά την εφαρμογή του ασφαλτόπανου χρειάζονται να τις επαλείφουμε κάθε 1-2 χρόνια γιατί αυτό είναι το ευαίσθητο σημείο του συστήματος που ανοίγει από διαστολή συστολή. Χρήζουν προσοχή στη χρήση τους στο περπάτημα και σε αιχμηρά αντικείμενα.
Απαιτείται οπωσδήποτε εξειδικευμένο συνεργείο για να τα εφαρμόσει και ο χρόνος ζωής τους αν γίνεται σωστή χρήση και συντήρηση φτάνει τα 5-7 χρόνια. Για προστασία και καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα μπορούμε να τοποθετήσουμε πλακάκια και να γίνει μόνιμη η κατασκευή αλλά τότε εκτοξεύεται το κοστολόγιο.
Τα ασφαλτόπανα δεν ενδείκνυνται σε επιφάνειες με καμπύλες και χρειάζεται να ελαχιστοποιήσουμε τις ανωμαλίες στη ταράτσα όπως να κόψουμε αναμονές από σίδερα και να σηκώσουμε ηλιακούς για να περάσει από κάτω το πανί.
Μόνωση ταράτσας με πολυουρεθάνη
Ο τελευταίος τρόπος στεγανοποίησης είναι η πολυουρεθάνη. Εφαρμόζεται μόνο από εξειδικευμένο συνεργείο αφού απαιτεί χρήση κατάλληλου μηχανήματος για να εφαρμοστεί. Αρχικά είναι σπρέι σε υγρή μορφή που διογκώνεται και στερεοποιείται αγκαλιάζοντας και τις δύσκολες επιφάνειες όπως ελλενίτ, λαμαρίνες, εξαεριστικά και αναμονές που προεξέχουν από την ταράτσα.
Παρουσιάζει τη μεγαλύτερη αντοχή στα χρόνια γιατί αφού είναι και θερμομονωτικό υλικό ακολουθεί τη διαστολή & συστολή της επιφάνειας στην οποία εφαρμόζεται και δεν κάνει ριγματώσεις. Η συντήρηση που χρειάζεται είναι μια απλή επάλειψη με οποιασδήποτε ποιότητας υδατοδιαλυτό χρώμα για να μην καεί από την υπεριώδη ακτινοβολία UV.
Σημαντικό πλεονέκτημα είναι ότι ακόμα και μετά από τραυματισμό της επιφάνειας που έχει μονωθεί με πολυουρεθάνη η επούλωση γίνεται εύκολα και αποτελεσματικά αφού δεν αφήνει πουθενά αρμούς και ραφές και η μόνωση επανέρχεται στην αρχική της μορφή και κατάσταση.
Επιπλέον, η εφαρμογή του συστήματος στεγάνωσης με πολυουρεθάνη προσφέρει και θερμομόνωση στο κτίριο και μάλιστα με τα καλύτερους δείκτες απόδοσης της αγοράς.